Home Sweet Home
Blijf op de hoogte en volg Jolien
22 September 2015 | Nederland, Breda
Op woensdag 12 augustus kregen we dus het slechte nieuws van Bert-Jan en vertrokken we halsoverkop uit Keetmanshoop met de trein naar Windhoek.
Het duurde nog tot zaterdagmiddag voordat we thuis waren. Ontzettend lange en vreemde dagen. Gedachteloos door een stadje lopen om de tijd te doden, elke keer jezelf vertellen dat het echt waar is. Want dat is lastig, als je zover weg bent en niets hebt meegekregen van iemands ziektebed.
Hoe dubbel het ook was, het was ontzettend fijn om op Schiphol aan te komen en onze lieve families te zien met spandoeken, ballonnen en een grote lach op hun gezicht. Precies zoals het anders twee weken later was geweest.
Thuis was al snel weer heel gewoon. Natuurlijk was het een verdrietig en vreemd einde van de wereldreis, maar dat neemt niet weg dat we een fantastische reis hebben gehad. We hebben gedaan wat we wilden, ontzettend gave dingen gezien en gedaan en het was vooral erg fijn dat we het samen zo tof hebben gehad. Het had niet beter gekund.
De vanzelfsprekende dingen waren vooral de eerste dagen echt genieten: altijd een warme douche (wanneer je ook gaat), uit de kraan drinken, niet op zoek te hoeven naar eten/drinken & m'n eigen bed!
We hebben de eerste weken een hoop feestjes gehad en natuurlijk een hele hoop vragen over de reis. De meest gestelde vraag is wat we het leukste land vonden. Een onmogelijke vraag, elk werelddeel heeft z'n eigen charme en mooie cultuur.
En nee, deze wereldreis heeft mijn lijstje niet korter gemaakt...
Het duurde nog tot zaterdagmiddag voordat we thuis waren. Ontzettend lange en vreemde dagen. Gedachteloos door een stadje lopen om de tijd te doden, elke keer jezelf vertellen dat het echt waar is. Want dat is lastig, als je zover weg bent en niets hebt meegekregen van iemands ziektebed.
Hoe dubbel het ook was, het was ontzettend fijn om op Schiphol aan te komen en onze lieve families te zien met spandoeken, ballonnen en een grote lach op hun gezicht. Precies zoals het anders twee weken later was geweest.
Thuis was al snel weer heel gewoon. Natuurlijk was het een verdrietig en vreemd einde van de wereldreis, maar dat neemt niet weg dat we een fantastische reis hebben gehad. We hebben gedaan wat we wilden, ontzettend gave dingen gezien en gedaan en het was vooral erg fijn dat we het samen zo tof hebben gehad. Het had niet beter gekund.
De vanzelfsprekende dingen waren vooral de eerste dagen echt genieten: altijd een warme douche (wanneer je ook gaat), uit de kraan drinken, niet op zoek te hoeven naar eten/drinken & m'n eigen bed!
We hebben de eerste weken een hoop feestjes gehad en natuurlijk een hele hoop vragen over de reis. De meest gestelde vraag is wat we het leukste land vonden. Een onmogelijke vraag, elk werelddeel heeft z'n eigen charme en mooie cultuur.
En nee, deze wereldreis heeft mijn lijstje niet korter gemaakt...
-
25 September 2015 - 21:19
Pappie Roland:
Lieve dochter,
Tof en heel natuurlijk om mee te maken hoe je hier nu thuis al weer ruim een maand rondloopt, je gewone leven weer in de rails aan het zetten bent. Was inderdaad een abrupte maar noodzakelijke inkorting daar midden augustus om bij het afscheid van je geliefde oom te kunnen zijn, we wisten immers allen dat hij tijdens je reis-jaar een van je grootste volgers was. Jullie belevenissen bezorgden hem jeuk, plezierjeuk die regelmatig omsloeg in jaloersheid met een knipoog. Plaatsvervangend genieten heet dat geloof ik.
Fijn om te zien dat binnen jullie rumoerige reisbeleving een mooi plekkie ingeriumd was voor de rumoerige belevingen hier aan het thuisfront. Ben blij dat jullie terug zijn en gaandeweg de komende maanden flarden belevenissen uit dit volle jaar met ons willen delen. Verhalen, foto's, souvenirs,.... laat maar zien, vertel vertel vertel....., heerlijk....
Liefs, pappie x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
