Dag 24 - Khajuraho & Varanasi Maandag 02-08

's Ochtends hebben we eerst rustig ontbeten (nou ja, ik niet, ik bleef op de kamer want ik voelde me niet goed), en daarna werden we opgepikt door de tuktuk (gewoon weer dezelfde jongen). Het was nog best een eind rijden, maar toen we daar aankwamen was het inderdaad wel erg mooi. We kregen er ook een gids bij, dus we gingen met z'n zessen op pad. De gids was ook een erg aardige man, die met veel plezier over alles vertelde. Eerst liepen we langs de watervallen. Dit jaar hebben ze een slechte moesson, dus het water stond erg laag, maar wij vonden het juist mooi om rotsen in het water te zien liggen. Ze lieten foto's zien van het jaar ervoor (toen er een goede moesson was), en dat was toch wel een enorm verschil. Hebben we toch wel geluk dat wij niet elke dag moessonregenbuien meemaken. Hij liet ons ook een kleine versie van de Grand Canyon zien en daarna liepen we een stuk de 'jungle' in om naar mooi uitzicht te lopen. En het uitzicht was inderdaad erg mooi. Al vond ik het ook leuk om gewoon door de bossen en onbewoonde wereld te lopen. Het was wel gezellig, gewoon praten met de gids en die jongen, hartstikke leuk. Het contact met de plaatselijke bevolking is gewoon heel erg leuk, dan hoor je pas echt dingen over het Indiase leven. Ja, achteraf was iedereen erg blij dat we dit gezien hebben.

We moesten wel weer snel terug naar het hotel, want de taxi zou ons om half 12 oppikken en naar het vliegveld brengen (met vliegtuig naar Varanasi). Bij het uitstappen van de tuktuk heb ik de jongen niet bedankt, want hij zou er ook nog zijn als wij vertrokken met de taxi. Hij zou dan zelf ook pas weggaan. Maar echt heel erg jammer, toen wij vertrokken met de taxi, was hij nergens te bekennen. We baalden ontzettend want hij had ons 1,5 dag lang geholpen en moeite voor ons gedaan, konden we helaas niet eens doei en bedankt zeggen..

40 Min met het vliegtuig of 12 uur met de trein naar Varanasi, wat kies je?
Het vliegveld was best klein, maar toch stond er bij de ingang al iemand om de tickets te controleren, onbevoegden kwamen dus echt niet binnen. Bij binnenkomst waren we de enige toeristen, ongeveer zelfs de enige reizigers, maar na een tijdje stroomde het vol en zaten we alleen nog maar tussen de toeristen (voornamelijk Spanjaarden).

We zouden eigenlijk om 13.30 vertrekken naar Varanasi en om 14.10 aankomen, maar helaas hadden we vertraging. Er was maar 1 start- en 1 landingsbaan en de vlucht voor ons had vertraging, dus die moest eerst nog binnenkomen voordat ons vliegtuig kon binnenkomen. We kwamen pas rond 15.15 in Varanasi aan. We stapten het vliegtuig uit en waren net het vliegveld ingelopen, toen het begon te plensen. De taxichauffeur stond ergens buiten op ons te wachten, om ons naar het hotel te brengen. Maar mama moest hem eerst nog gaan zoeken in de stromende regen, want hij stond niet klaar voor het raam met een bordje, beetje jammer. We snelden naar de taxi toe, maar helaas pasten de 4 tassen niet achterin, dus moesten Laura en mama er 1 op schoot nemen. Ik voelde me totaal niet goed, dus ik paste daarvoor. Het was weer een complete chaos op straat, vergelijkbaar met Delhi. Alles kriskras door elkaar, overal getoeter, echt niet normaal. De rit naar het hotel duurde dan ook veel langer dan gepland. Het kan in 1 uur gereden worden, maar niet met het drukke verkeer zoals vandaag. We kwamen bij het hotel aan, in een of ander vaag straatje en het hotel zelf zag er ook niet zo top uit.. Maar de kamers vallen best mee. Het is wel ontzettend klein, geen airco, douche met 5 straaltjes die allemaal een andere kant opgaan, maar goed, we leren genoegen nemen met minder.
In het hotel ben ik meteen op bed gaan liggen, ik voelde me echt verrot. 's Avonds wel boven in het restaurantje gegeten, wat totaal niet goed viel. Als ik nu terugdenk aan dat eten, moet ik ongeveer kokhalzen, zo slecht smaakte het me. De nacht die volgde was zeg maar niet echt prettig. De rest had gelukkig wel goed gegeten en nergens last van. Maar eigenlijk moet ik ook niet klagen, want dit is pas de eerste echte keer dat ik me zo voel, terwijl ik had verwacht dat ik me elke week wel een keer zo zou voelen.
Dus no worries.