Bolivia; lama's knuffelen en kou lijden

Vanuit San Pedro de Atacama (Chili) deden we een 3 dagen/2 nachten trip naar de zoutvlaktes in Bolivia. We zijn dus maar heel even in Chili geweest, maar wie weet komen we daar later nog eens terug (hebben we een goede reden ;)). Bij de Boliviaanse douane, boven in de bergen in de vrieskou, wisselden we naar een 4W Drive, waar we de landschappen mee konden trotseren. We voelden de kou al wel vanuit de auto, maar toen ik uitstapte.. Oef. Bij de douane een extra broek aangetrokken (waarom heb ik geen winterkleren meegenomen?!), muts op, sjaal om en nog steenkoud. Ook een typische foto met een sneeuw/ijsbal gemaakt.

Wat een schitterende omgeving. Onderweg stopten we bij allerlei dingen zoals bij een hotspring van 35 graden. Dat was echt genieten. Ontzettende gaaf uitzicht vanuit je warme badje, terwijl de mensen ernaast stonden te verkleumen van de snijdende kou. Oke, toen ik uit het water ging was ik ook niet meer zo vrolijk. Ook kwamen we langs allerlei indrukwekkende rotsformaties en mooie landschappen met vulkanen en meren. Lagoons heten die trouwens, hebben ze echt in allerlei kleuren gezien, en bijna overal stonden wel bizar veel flamingo's. Bijzondere dieren zijn dat. We zijn ook bij een treinkerkhof gestopt. Overal stonden oude en verroeste wagons en treinen, sommige van 80 jaar geleden. Er hing ook een schommel bij een van de treinen, grappig.

We sliepen beide nachten in hostels die op de route lagen. Eerste nacht was echt een ramp, we sliepen in een vriezer. We sliepen met de mensen uit onze jeep op één kamer (6 personen) en het was zo ontzettend koud dat ik een slaapzak moest huren en 2 extra dekens eroverheen moest leggen. En toen ging ik nog kapot. 's Ochtends stond het ijs ook op de ruiten haha. De eerste avond hebben we trouwens voor het eerst deze reis echt heel lekker gegeten. Groenten, salade, aardappels, heerlijk!
Tweede nacht was prima, totdat we om 04.50 wakker schrokken van hard gebonk op de deur (we vertrouwen ons wekkerhorloge niet meer), omdat we om 05.00 weg gingen voor de zonsopkomst. Snel spullen gepakt en de jeep ingesprongen. Voor de zonsopkomst gingen we naar de zoutvlaktes. Heel bijzonder om overal waar je kijkt alleen maar witte vlakte te zien. Enorm reflecterend ook trouwens, zonnebril was hard nodig. Wel erg mooi om de zon zo op te zien komen, met maar 2 jeeps in dat uitgestrekte landschap. Zodra de zon op was zijn we naar een ander stuk gereden met witter zout. Daar hebben we ook de typische foto's gemaakt. Geen perspectief, dus allerlei grappige dingen kunnen doen, zoals Thom die op mijn hand 'stond' en ik hem achterover blies.
Ergens op de vlaktes stond ook een soort eilandje met een 'berg' en alleen maar cactussen. Vanaf de top had je een mooi uitzicht. Hadden daar ook het ontbijt, net zoals alle andere jeeps. Grappig gezicht.

Na de Salt Flats in Bolivia zijn we een dagje in Potosi geweest. Daar onze kleren laten wassen en voor het eerst sinds tijden roken we weer als nieuw. Dat neem ik thuis voor lief (bedankt voor al die vervelende wassen mama!), maar hier zijn schone kleren echt een luxe haha. Ook nog een dagje in Sucre geweest, waar we in een enorm Guesthouse sliepen voor 10 euro per nacht (voor ons 2'en), met een superlief oud vrouwtje en een geweldig uitzicht over de stad. Kon niet beter! Plus: we vonden ein-de-lijk postzegels en een postkantoor. Dat was op 24-09, dus ik hoop dat de kaarten inmiddels het thuisfront bereikt hebben!?

In La Paz zijn we een paar dagen geweest. We hadden een hotelkamer op de 5e verdieping, dus ik kon het dagelijkse leven in de straat goed in de gaten houden. Vooral 's ochtends was het erg leuk om te zien, als alle mensen (vooral vrouwen) zich verzamelden met hun fruit etc. om de markt te vormen. Eén grote chaos en tegelijkertijd ook een soort van georganiseerd. Zowiezo zijn de vrouwen hier een mooie verschijning met hun enorme rokken, gekleurde doeken en bolhoedjes. Het blijkt dat de mannen hier vrouwen willen hebben met zo breed mogelijke heupen (goede baarheupen ;)), dus ze dragen hier enorme rokken, waardoor ze haast een vierkantje lijken. In de doeken die ze op hun rug dragen, zit van alles: van kinderen tot baby-lama's tot kilo's en kilo's fruit. Krachtige vrouwen! De bolhoedjes (is ons verteld door onze city tour gids) komen uit de tijd van de Engelsen. Die importeerden ze allemaal toen ze hier zaten, maar er waren heel veel te kleine hoedjes, dus ze zeiden de Boliviaanse vrouwen dat dat dé mode was in Europa en sindsdien is het een statement van welvaart. Het schijnen hele dure hoedjes te zijn en het staat zo grappig; ze liggen gewoon op hun hoofd omdat ze ook voor hun te klein zijn.

Het was trouwens ook wel heel grappig toen Thom en ik fruit aan het kopen waren op de markt, liep er een heel oud vrouwtje langs die met een grote glimlach naar mij bleef kijken. Ze riep steeds 'wow' en 'muy bueno' tegen me, zo schattig haha. Tijdens de rest van de city tour gingen we ook naar een vleesmarktje, waar ze echt de vieste dingen hadden liggen, van koeientongen tot lamaballen tot weetikhet allemaal wat. Bah. Ook vertelde de gids toen we met de kabelbaan naar boven gingen, dat er zoveel bruin-rode huisjes op de heuvels staan die onaf zijn, omdat mensen dan geen belasting hoeven te betalen. Van binnen is het perfect, maar van buiten ontbreken er allerlei dingen. Boven aangekomen, gingen we naar een Witch-market, dat heet niet zo vanwege allemaal enge dingen (oke, de lama-foetussen waren wel creapy) maar vanwege medicijnen en rituelen (voor gezondheid etc). Daar gebruiken ze allerlei offeringen voor, zoals zoete dingen, fruit, maar ook lama en alpaca foetussen. Wij wilden ook heel graag een ritueel uitvoeren voor het thuisfront, maar helaas kwamen we niet meer terug bij die plek. In gedachten hebben we het wel gedaan.

In Copacabana zijn we heerlijk tot rust gekomen. Lekker aan het Titicaca - meer (vertaling: Puma-Steen), de zon scheen en het leek wel even een droom. We zijn de eerste dag gaan waterfietsen en hebben lekker in het zand bij het water gezeten. De tweede dag hebben we vanaf een uur of 12 's middags tot 19.00u op een dakterras gezeten met uitzicht over de boulevard en het meer. Happy hour, mojito's, lekker eten en niet te vergeten het kaartspel van Kolonisten van Catan. Perfect. 's Avonds regent het hier trouwens altijd. We werden midden in de nacht wakker van enorme knallen, maar dan ook echt enorm. Alsof het in onze kamer gebeurde. We keken elkaar aan en waren allebei een moment verlamd van angst, achteraf erg grappig!

Het momentje wat tijdens dit schrijven gebeurde was iets minder grappig. Ik wilde op het onderste stapelbed gaan zitten en swiepte m'n benen het bed op, maar helaas zat er nog een trapje tussen waar ik vol tegenaan swiepte. Nu is mn rechtervoet een beetje dik. Au. (Thom vond dit overigens wel een grappig momentje, nadat hij me een natte handdoek gaf).