Dag 16 - Jaipur Zondag 25-07

We begonnen de dag in een super sjiek restaurant, waar de airco op volle toeren stond te draaien, uiteraard een klap als je daar binnenkomt of naar buiten gaat. We waren op dat moment ook de enige gasten, dus de ober liep echt ijsberend verveeld uit zijn neus te eten (figuurlijk opvatten hier, maar in India is het normaal om ongegeneerd in je neus te peuteren, eerder in je neus boren). Het eten was dus best prijzig, als de kwaliteit van het eten het goed had gemaakt, was het niet erg, maar ik vond het nou niet iets om over naar huis te schrijven (wat ik nu dus wel aan het doen ben). Ze moeten hier eens kennismaken met Nederlandse kaas, want die van hun is gewoon niet te eten (alleen op geroosterd brood is het wel lekker). Meestal eten we (omgerekend) voor 5 euro per persoon, dan zitten we vol en laten we soms ook dingen staan. Veel vinden we nu ineens ook duur, dus ik moet maar niet meteen uit eten gaan als ik weer in NL ben.

Na het ‘dure’ ontbijt, pakten we een tuk-tuk die ons eerst naar ‘Hawa Mahal’ (Paleis der Winden) en daarna naar de ‘Monkey Temple’ bracht. Hawa Mahal is een smal paleisje, dat middenin een drukke straat staat. We moesten dan ook langs de achterkant naar binnen en zagen pas later de voorkant, toen we er met de tuk-tuk langs reden. Daarna zijn we via een zeer oncomfortabele weg (slechte wegen + 3 achterin + 1 op schoot, snikkend heet, plakken aan elkaar enz…) naar de apentempel gegaan. In de Lonely Planet stond dat je in de tempel moest uitkijken omdat er agressieve apen konden rondlopen. Ik had dus verwacht dat er overal apen rondliepen en dat er ook echt veel waren (aangezien er hier in het wild al heel veel zitten), maar dat viel reuze mee. We waren sowieso de enige blanke toeristen daar, dus weer een paar keer op de foto geweest met wat mensen. Een jongen vroeg zelfs of ik met hem en een slang op de foto wilde, maar dat aanbod heb ik toch maar vriendelijk afgeslagen. De tempel bestond uit een paar kleinere tempeltjes, die dmv trappen met elkaar verbonden waren. Eerst kom je langs de ingang, dan langs wat verkoopkraampjes, tempeltje waar mensen zaten te bidden, vervolgens een waterbassin waar echt veel mensen aan het zwemmen waren (waar ik zwaar jaloers toe stond te kijken) en ten slotte moest je een trap op om bij 4 ‘onderdakjes’ te komen waar apen zaten. Er zat zo’n superschattig baby-aapje bij. Ik moest en zou die alleen op de foto krijgen, maar die moeder van hem liet dat niet zomaar toe. Ik mocht niet in de buurt komen, ze beschermde haar kindje met haar leven door hem aan zijn achterpootjes vasthouden zodat ie niet weg kon komen of gewoon aan zijn staart vasthouden, echt heel grappig. Ik had meer van de tempel verwacht, maar toch was het erg leuk. Apen zijn gewoon geweldig.

Na de tempel gingen we terug naar ons guesthouse. Ik zat lekker op het balkonnetje een boek te lezen toen het begon te miezeren. Dat was lekker afkoelend, dus ik bleef lekker zitten. Maar toen barstte het opeens los, het kwam met bakken uit de hemel vallen. We zijn wel gewend dat het regent, maar hier kan de regen geen kant op. Alles stroomde naar de lagergelegen straten. Die stonden helemaal blank. Wij moesten daar eigenlijk langs met de tuk-tuk (om bij het restaurant te komen), maar we kwamen er niet doorheen. Het was niet normaal hoeveel water er gevallen was in zo’n korte tijd. Dus wij omgedraaid en een omweg genomen. Dit restaurant bleek ook ineens supersjiek en duur (de wc was fascinerend mooi), dus zijn we naar het restaurant geweest waar we gisteren ook heen geweest waren. Eerst niet onder het afdak, maar toen begon het weer te regenen, dus werd alles onder het afdak geschoven (lees: gepropt), en zaten we ineens met 5 onbekende mensen aan tafel. Ach, het eten was prima, gezellig dakterras, goede prijs. Daarna tas weer ingepakt en mijn bed ingedoken, want de taxi naar Agra zou de volgende dag weer om 5.15 vertrekken. Ik was zo oververmoeid dat ik meteen in slaap viel.