Dag 22 - Orchha Zaterdag 31-07

Vanmorgen ben ik met Laura en papa een hapje gaan eten. Mama voelde zich te beroerd en bleef lekker op bed tv kijken. Na het eten zijn we nog even langs winkeltjes gelopen (Laura 2 armbanden gekocht), om vervolgens mama op te halen. We hoopten dat ze zich wat beter voelde en ook nog even een rondje mee kon lopen in het stadje. Mama wilde natuurlijk ook even kijken bij de winkeltjes, dus zijn we er opnieuw langsgelopen haha. We zijn ook verder het stadje ingelopen, naar de 'plaatselijke' markt, dus allerlei kraampjes, waar iedereen wel op je af komt om dingen te verkopen. In Orchha is het de regel (er zijn zelfs tv spotjes op tv over) om toeristen niet lastig te vallen of aan te spreken en ze naar je winkel te lokken, ze moeten met rust gelaten worden. Als dat niet gebeurd komen de lokale mensen je helpen, erg relaxt lopen door de straatjes dus. Maar bij dat plaatselijke marktje kwam wel weer iedereen op je af. We kochten wat kleine souvenirtjes bij een of ander kraampje, waar een meisje mij hielp. Toen we afgerekend hadden trok dat meisje me mee naar binnen bij haar eigen armbandenwinkeltje. Ik wilde best even kijken, want armbanden zijn altijd leuk. Maar Laura en ik zaten daar en dat meisje en die moeder begonnen onze hele armen vol te stoppen met armbanden. Maakt niet uit wat wij zeiden, ze deden het gewoon. Er waren veel misverstanden, want blijkbaar is het hier normaal op armbanden per doos te kopen, maar mij wilden alleen maar een setje van 3 armbanden. Ze probeerden ons van alles aan te smeren. Gelukkig kwam een Indiase jongen ons toen helpen. Hij stond met papa te praten en zei dat ie dacht dat ik ongeveer even oud als hem was (beide bleken we 19 te zijn, hij in juli en ik in juni) en toen was ie zo aardig om mij uit de brand te helpen. Hij zei dat ik er zo verward uitzag haha, vind je het gek, die mensen wilden mij gewoon niet begrijpen. Ze konden goed engels, dus ze moeten begrepen hebben wat ik zei, maar ze waren gewoon oost-indisch doof. Dankzij hem toch per setje betaald. Achteraf, in het hotel, bleek dat ze de kleine armbanden erin had gestopt in plaats van de grote... dus we pasten ze niet eens...

Daarna hebben we nog even lekker in het hotel niks gedaan. Laura en ik zijn een potje gaan kaarten, om steeds gestoord te worden door de kinderen (van de familie van het hotel zeg maar), dus deden we alsof we stopten en zijn we boven op het dakterras gaan zitten. Toen iedereen weer bijgekomen was zijn we weer naar hetzelfde restaurantje als vanmorgen gegaan. Het was daar goedkoop en lekker, maar er zaten helaas wel ontzettend veel vliegen (maar dat zijn we inmiddels gewend, ik zal thuis nooit meer zeggen dat ik eten niet meer hoef omdat er vliegen opgezeten hebben). Bij dit restaurant stond hutspot op de kaart, dus dat moesten we natuurlijk bestellen. De man keek wel verbaasd op toen we dat bestelden haha. Het duurde ook best lang voordat we het kregen, maar het smaakte verbazingwekkend goed. Natuurlijk kan het niet tippen aan de hollandse hutspot, maar het kwam aardig in de buurt! Terwijl we daar zaten, kwam er toch een hoosbui, inclusief donder en bliksem. De stroom viel lange tijd uit en de straten stonden onder water (het water vermengde zich dus met alle poep op straat), waar we dus doorheen moesten lopen. Hmm!