Namibië; nog maar een keer skydiven

De tijd vliegt in Afrika! We zien zoveel mooie dingen in korte tijd, het is echt fantastisch! Op 4 augustus staken we vanuit Botswana de grens over naar Namibië. We moesten weer lopend onze exit en entry stempels halen. Gelukkig waren er geen rijen dus alles verliep soepel, totdat Kyle zijn visum kwijt was. Niemand hoefde een visum, maar hij komt uit Zuid-Korea en hij was de enige die er vantevoren een geregeld moest hebben.. Hele truck ondersteboven gehaald en uiteindelijk kwamen ze er gelukkig achter dat er een internetcafé in de buurt was om opnieuw z'n visum uit te printen. Zucht.
Diezelfde middag kwamen we aan in Windhoek, waar we helaas niet veel hebben gedaan omdat de parkeerplaats in het centrum afgesloten was.. Boodschappen gedaan, bij de campsite rondgehangen en 's avonds met z'n allen bij Joe's Beerhouse gegeten, heerlijk! Het is dat ik niet van vlees houdt, maar hier kon je echt alles eten, van kudu tot zebra, steenbok en krokodil.

De volgende twee dagen waren we in Etosha National Park. We kampeerden in een enorme lodge middenin het park. Er was bij onze lodge een grote waterpoel waar de dieren konden komen. Dat was echt een prachtige plek. De eerste avond kwam Katie aangerend dat er neushoorns waren, en die zijn moeilijk te spotten. Bleken er 4 te zijn, en ook olifanten en giraffes. Wauw! Beste plek om dieren te spotten, want de game drives in het park waren stiekem best wel een beetje saai. Zagen niet veel bijzonders, behalve dan toen er een enorme groep olifanten de weg overstak voor onze truck. Ze kwamen naar ons toegelopen en liepen vlak langs ons raam, wauw dan zie je ook pas goed hoe enorm die beesten zijn. Prachtig!

Voordat we naar Schwakopmund gingen, stopten we eerst in Spitzkoppe. Bekend van de mooie uitgestrekte landschappen, rotsen en puntige bergen. We kampeerden aan de voet van zo'n berg, zonder sanitaire voorzieningen, behalve een groot gat in de grond met een soort van hokje eromheen. Het was er ontzettend warm plus we moesten uitkijken voor slangen bij onze tent, want 2 mensen uit onze groep hadden er al 1 gevonden.. We hebben de zonsondergang vanaf de berg gekeken, leuke klimtocht om erop te komen haha. Zoals wel vaker hadden we 's avonds weer marsmallows voor bij het kampvuur. Heel sfeervol als ik er nu aan terugdenk. Maar dit keer maakten we smores; droge koekjes met daartussen chocola en een gesmolten marsmallow. Hmm!

Hierna gingen we op weg naar Schakopmund (met de enorme zandduinen). We maakten een tussenstop bij Cape Cross, met de enorme zeehondencolonie. Dat was echt fantastisch om te zien, horen én ruiken (want stinken dat ze doen!). Ze maken hilarische geluiden, lijken wel schapen haha. Bij aankomst in Schakopmund gingen we eerst langs een activiteitenbureau. We kwamen erachter dat alles spotgoedkoop was.. Dusja, als skydiven dan bijna aan je gegeven wordt, dan moet je het wel nóg een keer doen! We besloten ook te gaan quad rijden. In het begin was het spannend, zo hard en zo hoog die duinen op, maar dat gevoel heb je al snel te pakken.Voelde me erg stoer toen we over de duinen scheurden, heel gaaf!

En toen het skydiven. Middenin een soort woestijngebied stonden een paar loodsen, daar moesten we zijn. De 3 anderen uit onze groep die voor het eerst gingen, scheten allemaal in hun broek haha. Ik niet, was niet eens zenuwachtig, zoveel zin had ik erin. Het was echt fantastisch, heb alleen maar kunnen lachen en schreeuwen van plezier. Echt zo'n fijn gevoel! M'n filmpje is ook een soort promotie-filmpje geworden, zo blij ben ik haha.

Met de zonsopkomst hebben we Dune 45 beklommen (en ja, dat is zwaar), mooi uitzicht gehad!
's Avonds in Bethanie met het thuisfront geskypt.

De volgende dag (woensdag) kwamen we begin van de middag aan in Keetmanshoop. Net toen had ik mijn telefoon uitgezet zodat hij snel kon opladen.
En net toen miste ik het telefoontje van het thuisfront. Mijn lieve oom Bert-Jan bleek nog maar dagen/weken te hebben. Diezelfde middag heeft papa vliegtickets geboekt en de trein uitgezocht en zijn we zsm vertrokken. Halsoverkop afscheid genomen van de groep, wat me op dat moment niet uitmaakte, ik wilde naar huis. Diezelfde avond pakten we een gammele trein terug naar Windhoek (vrijdagochtend het vliegtuig), waar we uiteindelijk 17 uur ingezeten hebben. 's Nachts om 01.11u (Namibische tijd) kreeg ik al het telefoontje. Onwerkelijk, nog steeds. Wat was ik graag op tijd geweest..