Dag 3 - Mandãwa Maandag 12-07

Over het Nederlandse verlies van gisteravond wil ik niet teveel woorden vuilmaken. Wel wil ik even melden dat wij NL door dik en dun hebben gesteund, tot 3 uur ‘s nachts knikkebollend de wedstrijd zitten kijken (afwisselend met Indiaas en Engels commentaar), mét Beessies én een Oranje Vulling hoedje. Helaas, helaas…
We waren van plan vandaag ook in Delhi te blijven, maar we hadden de reistijd naar Bikaner (waar we oorspronkelijk dinsdagochtend pas heen zouden gaan) verkeerd ingeschat. Het was een stuk langer rijden dan gepland, dus hebben we de plannen gewijzigd en besloten we maandagochtend al richting Bikaner te gaan. We hadden via het hotel in Delhi een taxi-chauffeur gevonden die ons bij dat hotel oppikte en voor 2 dagen lang onze chauffeur was.
In één keer dat hele stuk rijden was geen optie, dus hadden we voor maandagnacht twee kamers in een hotel in Mandawa geboekt.
Maar eerst terug naar het begin. We hadden een normale persoonsauto, waar Laura, mama en ik met z'n drieëen op de achterbank moesten doorbrengen. Dat zorgde af en toe voor plakbenen, irritaties en woordenwisselingetjes. Voor de rest was het er best goed vertoeven. Vanuit de auto zagen we zo ontzettend veel, we hebben onze ogen uitgekeken. Eigenlijk zie je vanuit de auto veel meer dan wanneer je zelf ergens rondloopt. Echt schitterend, maar ook bizar, hoe anders het leven hier is. Het is moeilijk uit te leggen hoe het is hier, want als je het niet met eigen ogen ziet, is het gewoon haast niet voor te stellen.
Bikaner ligt trouwens in woestijngebied, dus we zagen de drukte in Delhi (met mensen overal langs de kant van de weg, complete chaos enz.) veranderen in een rustiger landschap waar de koeien, kamelen en honden kriskras over de weg lopen. In India is het overal een chaos op de weg, dat is niet normaal. Overal getoeter, autos die ineens invoegen (als je het al invoegen kunt noemen) in de meeste onmogelijke kleine ruimtes tussen 2 andere autos/tuktuks/vrachtwagens. Naar Bikaner is er trouwens 1 weg, waar wij dus ook overheen reden. Als er een tegenligger aankomt, lijkt het net alsof er een frontale botsing zit aan te komen. Geen van beide autos wil toegeven aan de ander, waardoor je echt het gevoel hebt alsof er met je leven wordt gespeeld. Maar de mensen hier zijn getraind in het ontwijken van alles wat er op de weg loopt, dat is dan wel weer zo. Even tussendor, onze chauffeur is trouwens 3x achter het stuur in slaap gevallen. Zoals je ziet leven we allemaal gelukkig nog.

Het is trouwens wel heel fijn in India dat de mensen niet aan je zitten en je claimen enzo. Bijvoorbeeld in Turkije (en zelfs in Nederland) is dat wel. Maar in India vindt iedereen je fascinerend, waardoor ze je schaamteloos bekijken. Maar dat is zelfs niet eens erg, want ze bedoelen het niet verkeerd. Ze vinden ons gewoon super interessant. Maar ja, dat zijn we ook echt. Een paar lange blanke mensen, mét blond haar, dat is natuurlijk interessant.