Dag 14 - Pushkar Vrijdag 23-07

Gisterochtend om half 6 zijn we uit Udaipur vertrokken. Een taxi zette ons daar op het treinstation af, want om 6.15 uur namen we de trein naar Ajmer (een plaatsje 20 km van Pushkar vandaan). We zaten in de trein in de AC coupé, want in de klasse met de plaatselijke bevolking zou geen doen zijn 5 uur lang. In India zijn er trouwens speciale ‘disabled’ coupés, helemaal achterin de trein, erg vreemd om te zien. Je ziet hier trouwens geen gehandicapte mensen zoals in Nederland, met het Downsyndroom bijvoorbeeld. Die worden volgens mij afgeschermd voor de buitenwereld en komen niet op straat. Wel zijn er op straat mensen met vergroeide lichamen of iemand die bijvoorbeeld een been mist.

In de trein zaten we prima, maar ik had het zo ontzettend koud door de airco, die hadden ze best iets hoger mogen zetten. Maar goed, het grootste deel van de tijd heb ik lekker liggen slapen dus die 5 uur waren zo voorbij (wel was het een beetje jammer dat ik 5 uur lang naar de wc moest, maar niet kon gaan, aangezien de wc’s in de trein niet bepaald schoon waren. Denk hierbij aan de wc in de trein op Koninginnedag Amsterdam naar Breda, en dan tig keer erger..)

Op het station een taxi aangehouden die ons naar Pushkar bracht, de stad waar we dus 2 dagen bleven. Hij zette ons op 10 min loopafstand af van het hotel, want hij kon daar niet met zijn auto komen. Dus hup, in die stervenswarmte de backpack op de rug en rugzak op de buik, en gaan. Dat was echt geen doen. Gelukkig kwam een oude man met een kar ons uit onze lijden verlossen en konden we al onze spullen op zijn kar ‘dumpen’. We hadden toch wel medelijden met hem, zo’n krakkemikkig oud mannetje, waarvan je het idee hebt dat ie elk moment doormidden kan breken en die dan ook nog eens een houten kar vol met spullen over slechte weggetjes moest duwen. Maar goed, daar verdient hij z’n geld mee, dus ja..
Bij het guesthouse aangekomen eerst spullen in de kamers gezet en ingecheckt en toen waren we écht toe aan ontbijt, want het was inmiddels al 12/45 uur.

Even een onderbreking. Ik zit dit op mijn stoel in de deuropening te schrijven, zag ik ineens een aap (mét baby) voor me zitten op de reling van het huis aan de overkant, dus ging ik mijn camera pakken en terwijl ik dat doe zie ik een (grote!) aap die onze kamer in wil gaan, dus ik riep keihard naar Laura en toen liep de aap gelukkig op z’n dooie gemakje weg van onze kamer. Oorzaak: chipje naast mijn stoel die ik zelf had laten vallen, haha oeps!

Okee, weer verder,. Gisteren gingen we naar beneden, naar het huis van de familie van het guesthouse. Daar zaten we bij ze op het kleed, gingen ze speciaal voor ons een ontbijtje maken (cheese-tomato sandwich), erg lekker. Gezellig met die mensen zitten praten. Ze wonen daar met heel de familie: mama (zo moeten wij haar ook noemen haha), de vader (met hele grote plukken haar die uit zijn oren groeien), 2 zonen met hun vrouwen en kinderen (1 kindje, jongetje van 9 mnd, zat bij ons op het kleed en plaste toen lekker haha. De kinderen hier dragen namelijk geen luiers).

Na het ontbijt zijn we terug naar onze kamers gegaan om even te rusten en op te frissen. Laura en ik gingen even op bed liggen. Dat even werd de hele middag. Papa kwam een keer langs en toen zeiden we: ‘we komen zo’. Mooi niet dus, om 5 uur kwam mama ons voor de 2e keer storen en kwamen we er toch maar wel uit. Het is toch best wel uitputtend om vroeg op te staan, van alles te zien, warm weer, reizen enz.
We zijn toen het stadje ingelopen, om vervolgens een beetje de weg kwijt te raken, maar toch bij een leuk restaurantje beland. Moesten we zelf opschrijven wat we wilden (geweldige uitvinding), vooral met de taalmoeilijkheden soms hier), we kregen toen eerst soep en daarna hoofdgerecht (mwaaaaaah, viel een beetje tegen). Als nagerecht namen Laura en ik een keer een risico door een bananensplit te nemen, was erg lekker en viel goed op de maag haha. Met het teruglopen naar het guesthouse (de weg terugvinden is hier overigens niet makkelijk), nog wat lokale parfums gekocht en ook van die schitterende Indiase schoentjes. Er waren ook geweldige schoentjes (gouden) voor papa, gaan we misschien vandaag nog halen.

Vandaag zijn we om 9 uur opgestaan en zijn daarna wat gaan eten bij een ander hotel. Mama is daarna naar het hotel teruggegaan, want die voelde zich niet lekker. Ik ben met Laura en papa gaan rondlopen in het stadje. Er was niet zo veel te doen en ik had behoefte aan wat rust, dus zijn wij ook teruggegaan (nadat we weer een paar keer de weg moesten vragen haha). In het hotel lag iedereen lekker een beetje te niksen, een boek te lezen of muziek te luisteren.
‘s Middags hebben we weer even iets in een hotel gegeten. Mama, Laura en ik wilden toen nog even bij de kraampjes/winkeltjes kijken (papa ging terug naar het hotel, die had genoeg van shoppen). Natuurlijk kochten d we weer van alles, een tas, harembroek, shirtje. Het is gewoon zo ontzettend leuk én goedkoop hier. Veel en veel te verleidelijk voor meiden zoals wij J

Gisteren waren papa en ik naar het dak van het hotel gegaan om van het uitzicht te genieten en op een gegeven moment kwamen er steeds meer apen op de daken om ons heen. Dus besloten we (nadat we gevraagd hadden of het mocht) om één aap (enige in onze buurt) een koekje te geven. Ik hield het koekje in mijn hand en de aap pakte het gewoon als een mens, van me af. Toen kwam er een 2e aap en geven we ze allebei nog een koekje. De ene aap begon toen z’n koekje op was, zo met zijn tandjes en mond te doen van ‘Hallo, krijg ik nog meer of hoe zit het?’, zo verontwaardigd haha. Eigenlijk heel grappig, maar toen hadden we toch zoiets van, laten we maar weg gaan voordat de hele apenfamilie komt.

‘s Avonds hebben we bij een hotel gegeten waarvan het dakterras uitkeek op het meer van Pushkar. Erg mooi, maar helaas mochten we daar geen foto’s maken. In dat restaurant hebben we voor het eerst sinds 2 weken lekkere friet op, mét een heerlijke (vegetarische) burger! =)

Pushkar was een rustig stadje, waar over het algemeen ook best veel toeristen rondliepen.
Aan de ene kant gaat de tijd heel snel, morgen hebben we er alweer 2 weken op zitten, waarin we ontzettend veel hebben gezien en gedaan, maar aan de andere kant hebben we ook nog 2 weken voor de boeg. Goed gevoel!