Peru, met als highlight: Machu Pichhu

Ten eerste, dit reisverslag heeft iets te lang op zich laten wachten! Ik moest zelfs mijn dagboek erbij pakken om te kijken wanneer en waar we ook alweer geweest zijn. Zelfs als mensen die we hier tegenkomen vragen vanuit welke stad we komen en waar we allemaal al geweest zijn, moet ik echt heel diep graven en weet ik het vaak niet eens.. Schandalig!

Na Copacabana in Bolivia gingen we naar een andere stad aan het Titicaca meer, dit keer in Peru, namelijk Puno. We hadden de buschauffeur bij aankomst gevraagd hoe duur de taxi naar ons hostel moest zijn (5 soles). Toen een taxichauffeur ons aansprak en ik uitlegde waar we heen moesten en hoeveel we ervoor gingen betalen, keek hij even flabbergasted. Hij had niet verwacht dat ik de juiste prijs wist en had me volgens mij weer hard willen afzetten (zoals overal hier uiteraard gebeurd). Dingen vragen en begrijpen in het Spaans gaat me trouwens steeds iets beter af. Kleine dingetjes dan he, zoals allerlei broodjes bestellen bij de bakker en dingen vragen aan mensen. Maar goed, het begin is er!

Vanuit Puno deden we een tweedaagse trip naar Amantani Island. We voeren /vaarden (?) eerst langs de floating Islands. Erg bijzonder, alles daar is van riet gemaakt. Elk eilandje begint met blokken waar riet uit groeiden (wortels ofzo), daar slaan ze palen in en binden ze touwen omheen en dan leggen ze er steeds meer lagen riet op. Ook de huisjes en boten worden van riet gemaakt. En dan na een tiental jaren maken ze weer een nieuw eiland en verhuizen ze. Het oude eiland laten ze dan afdrijven naar de afgedankte eilandjes en die worden dan weer afgebroken door de natuur. Echt een fascinerend wereldje. Daarna gingen we naar een groot (normaal) eiland, waar we 's avonds ook sliepen bij een plaatselijk gezin. Was een prima huis met een aardige gastvrouw die goed kon koken (belangrijk!). Einde v/d middag eerst de enorme berg op gelopen voor een tempel en mooi uitzicht. Was weer afzien, zoals alle bergwandelingen hier. Ik heb erg veel last van het lagere zuurstofgehalte hier en heb moeite met ademhalen, dus helemaal met bergop klimmen..

Terug in Puno kwam ik er pas achter hoe erg mijn gezicht en vooral mijn neus verbrand was op de boot. Het was super koud en we hadden een dik vest + jas + muts op, maar de zon was toch iets feller dan gedacht.. Het heeft ruim 1,5 week geduurd voordat ik van die rode neus en vieze korstjes af was..
Na Puno gingen we naar Cusco (bekend van de Machu Pichhu!). De eerste dag sliepen we in een enorm backpackers-hostel met een grote bar, binnenplaatsen etc. etc. 's Avonds gratis cocktail gedronken in de bar en nog wat biertjes met andere backpackers. Ook groepje Nederlanders ontmoet die Thom op iemand vonden lijken (Markt Tuitert kwamen ze achter), zelfs in Peru ontkomt Thom er niet aan! 1 van die Nederlanders was het neefje van een een oud-studiegenootje van mij. De wereld is zo groot en stiekem toch ook weer zo klein.

De dag erna een Free City tour vanuit het hostel gedaan. Allerlei leuke plaatselijke dingen en tips gekregen van de gids, zoals een super lekker vierkant maaltijdje 'Causa' van aardappel, kip en guacemole (zijn we 's middags voor teruggegaan om nog een te eten). En bij de plaatselijke central market is alles veel goedkoper. Ik heb daar uiteindelijk na veel vergelijken een leren rugzak gekocht voor 55 soles. Natuurlijk ook bij shops buiten die markt gevraagd hoe duur diezelfde rugzak was, sommige zelfs 120 soles. Eindelijk een goede deal!

En toen kwam natuurlijk dé trip naar Machu Pichhu! Na trips vergeleken te hebben bij verschillende agencys kozen wij een trip waarmee je met een minivan naar Hidroelectrica ging, vandaar moest lopen naar Agua Calientes, daar sliep in een hostel, 's ochtends vanuit de berg moest beklimmen naar Machu Pichhu zelf, en weer terug naar beneden naar Agua Calientes, met de trein naar Hidroelectrica en met de minivan terug naar Cusco (incl. 3 maaltijden). Het klonk allemaal super en achteraf hadden we echt een goede deal, maar mijn hemel, wat was die tocht zwaar. We moesten 's ochtends om 8.30 verzamelen, maar vanwege de verkiezingen hier (die trouwens enorm groots worden aangepakt, we hebben al tal van optochten en marsen gezien met allerlei vlaggen en vuurwerk etc.) duurde het uiteraard allemaal wat langer voordat we er waren. Daarna begonnen we aan de tocht te voet. We moesten de spoorlijn volgen richting Agua Calientes. Was 'maar' 2,5 uur lopen uiteindelijk, laatste stuk zelfs in het donker. Gelukkig wel in een mooie omgeving! Korte nacht in het hostel gehad. Uiteindelijk gelukkig wel in een 2-persoons kamer die ze niet hadden, maar na boos worden en dreigen met bellen naar de agency hadden ze er ineens toch wel een, verrassend.

's Ochtends om half 5 vertrokken we naar de Machu Pichhu. Wat een tocht. Onderweg zijn we tientallen keren dood gegaan, net zoals onze mede-voetgangers. Maar we hadden het gehaald! Uiteindelijk kwamen we bezweet en wel boven aan rond 6.15 en stond er al een dikke rij (was om 6u open gegaan). Gelukkig hadden wij onze gids vooraan de rij staan en waren we dus snel binnen. We zijn snel naar boven gegaan, naar de fotoplekken! Nu was het nog rustig en hadden we alle tijd en ruimte om mooie plaatjes te schieten. Want wat was het adembenemend mooi. Dat was die tocht alles waard! Al vrij snel werd het steeds drukker, dus toen zijn we maar rond gaan lopen en uiteindelijk onze gids teruggevonden (we hadden eigenlijk op hem moeten wachten bij de ingang, maar wij wilden mooie foto's hihi, achteraf een goede keuze want zij hadden toen dus nog geen foto's gemaakt). Na zijn uitleg nog lekker rondgelopen overal, een soort speeltuin en ontdekkingstocht midden in de bergen. Machtig mooi! Op een gegeven moment zaten we ergens te genieten van het uitzicht en voelde ik iets op m'n rug. Ik besteedde er niet veel aandacht aan maar toen Thom zei dat ik stil moest zitten, zagen we ineens een dikke grote salamander wegschieten..

Mocht je ooit de kans hebben, ga er heen! En ga er te voet heen, des te waardevoller is het moment als je daar staat en weet wat je ervoor gedaan hebt om daar te komen. We did it! (& de terugweg ging zoveel makkelijker :))
In Cusco heb ik mijn eerste echte souvenir gekocht, een hele mooie leren tas, gekocht bij de centrale markt. Het is echt het meest onhandige ding om mee te nemen in je backpack, maar ik kon hem niet weerstaan:) Die centrale markt is echt zoveel goedkoper én heeft betere kwaliteit dan de gewone shops op straat. Ook als je op de markt bijvoorbeeld een fruitsapje besteld, krijg je niet 1 glas maar zoveel glazen als er in de blender passen. We hebben daar ook voor 1 euro p.p. ons avond eten gekocht: rijst, friet, gebakken ei en groenten. Was echt heel lekker!

Met een luxe bus (eigen tv schermpje en hele brede stoel) gingen we naar Arequipa. Daar 's ochtends aangekomen hebben we meteen onze hele kleding hebben en houwen naar de wasserette gebracht en einde van de middag opgehaald. Ik ben nog nooit zó blij geweest met net gewassen kleren.

Vanuit Arequipa deden we een 3 daagse trek 'Colca Canyon'. Waar ik vantevoren al bang voor was, was ook echt zo: het lopen was zo ontzettend zwaar. De zon scheen heel fel en de eerste dag hebben we ongeveer 3 uur lang naar beneden moeten lopen. En dat doet zeer aan je knieën! We overnachtten in een simpel hutje, bij een plaatselijke familie. Heel bijzonder om te zien hoe zij hun land irrigeren. De leiden de rivier om door dammetjes te bouwen van kleding en afval en leiden zo de rivier naar hun 'akkertjes'. Vooral Thom was er heel gefascineerd door haha, hij heeft heel de rivier gevolgd en met open mond staan kijken hoe het land vol liep :p
De tweede dag hadden we een goede motivatie: bij aankomst op onze overnachtingsplek zou er een lekker zwembad op ons liggen te wachten. En dat was nodig want we moesten een flink stuk bergop. We zagen toen ook de bergweg die we gister af hadden gelegd. Zag er echt beangstigend uit, zulke smalle weggetjes en zo'n enorm groot stuk afgelegd. Onderweg vond ik het wel spannend (met m'n hoogtevrees), maar ik moest wel dus ik stond er (gelukkig) niet te lang bij stil wat er allemaal kon gebeuren. Maar als ik dat vantevoren had geweten, had ik wel 10 keer langer nagedacht of ik die trip wel moest doen!

Je weet niet hoe blij we waren toen we na een paar uur dat zwembad in konden springen! Dat was zo lekker, met een super mooi uitzicht op de berg en aan welk stuk we al afgelegd hadden. De dag erna zou super steil bergop zijn voor 4 uur lang, dus je kon ook een muilezel huren. En dat deed ik! Dat was echt heel leuk, een heel avontuur op zich (aangezien mijn lieve, zielige ezeltje ook veel moeite moest doen om die trap op te komen) en ik kon met volle teugen genieten van het adembenemende uitzicht. Bij het eindpunt was het iets minder. De gids stopte alle ezels behalve de mijne, dus die van mij bleef nog 10 min doorlopen. In m'n eentje met 7 ezels om me heen, zonder dat ik wist hoe ik mijn ezel moest stoppen, heel vervelend. Ik was ook best in paniek want die ezel bleef maar lopen. Gelukkig kwam uiteindelijk dat mannetje op z'n gemak aanlopen. Stom mannetje.

Onderweg (op weg naar Ica), hebben we een tussenstop gemaakt in Nazca (van de Nazca lines). Met een vliegtuigje was veel te duur, dus we besloten de toren te beklimmen. We namen een plaatselijke bus en zeiden tegen de chauffeur waar we heen moesten. Op een gegeven moment zagen we in een soort woestijn-gebied en krakkemikkig klein torentje. Thom zei nog tegen me 'Zou dat hem zijn?'. Ik lachte hem vierkant uit. Dat kon hem toch niet zijn, en als het hem wel was zou het niet zo tof zijn want we reden inmiddels al een heel stuk verder. Het bleek hem wel te zijn. We werden daar de bus uitgezet en konden 20 minuten terug gaan lopen. Goeie grap.. Het is dat we kunnen zeggen dat we de lijnen gezien hebben, maar that's it. Al is het natuurlijk wel een bijzonder idee dat die lijnen daar al zo lang liggen.

In Huacachina (bij Ica) zijn we gaan sandboarden en sandbuggy'en. Heel vet! Huacachina zelf is al heel mooi. Het is een oase in een enorm gebied van zand, prachtig! De buggy leek wel een achtbaan zoals die door de zandduinen vloog. En het boarden doe je vanaf hele steile duinen, adrenaline! Na afloop zit alles onder het zand, maar dat is het allemaal waard!
Vanuit Huacachina zijn we naar Paracas gegaan, naar de Ballestas Islands. Heel veel zeehonden, zeeleeuwen, vogels én pinguins gezien :) Ik had helaas teveel last van zeeziekte om te genieten van alles (ik was op rantsoen want m'n reisziektepilletjes zijn bijna op)..

Nog een paar dagen lekker in Paracas aan het strand gezeten en genoten van lekker eten, voordat we verder gingen naar Lima. We hadden van andere backpackers gehoord dat deze stad niet echt de moeite waard was. We kwamen aan bij ons geboekte hostel, wat echt gaar bleek te zijn. We konden in onze kamer alles horen wat de buren zeiden en deden en er was een constante harde piep die ons tot waanzin dreef. De man van het hostel heeft ons die avond nog met de auto heel de stad doorgereden om ons de leuke plekjes te laten zien etc. Dus toen hadden we eigenlijk al genoeg van Lima gezien haha! We probeerden in het hostel aangekomen of we 1 nacht konden blijven ipv de geboekte 3 nachten. Kon niet, kregen allerlei andere kamers die we konden proberen. 's ochtends werden we gebroken wakker en kregen we het gelukkig wel geregeld dat we ons geld terugkregen. Wisten niet hoe snel we dat hostel uit moesten komen.

Daarna echt een super fijn hostel gekozen. En aangezien we compleet gesloopt waren van afgelopen maand, hebben we daar 2 dagen vrijwel niets gedaan. Alleen de deur uit gegaan om eten en drinken te kopen, en onszelf vermaakt met alle afleveringen van Expeditie Robinson, dat was pas genieten! De laatste volle dag wel naar een groot winkelcentrum hier geweest. Waar ik 'Cinnabon' vond! Voor de onwetende mensen onder ons: hier verkopen ze de allerlekkerste kaneelbroodjes EVER! (ga er een eten in Rotterdam Alexander, and then you'll know what I'm talking about ;))