Indonesië, we love you!

Dat was een leuk vooruitzicht, nu zouden wij een keer opgewacht worden op een vliegveld in een ver land! Dit keer door mijn lieve zus Laura & schoonbroer Danny in Bali, Indonesië. We landden veel vroeger (nog steeds 's nachts) dan gepland maar gelukkig stonden ze daar met een bordje 'THOM + JOLIEN'. Wat was het fijn (en normaal) om elkaar weer te zien en te knuffelen na 7 maanden!

We vlogen diezelfde nacht door naar Jogjakarta in Java. Hadden nog tijd zat, dus eerst nog even geskypt met papa en mama (die volgens mij stiekem wel blij (&jaloers) waren om ons met z'n viertjes te zien) en de tijd uitgezeten. Bij het inchecken hebben we nérgens onze paspoorten hoeven te laten zien, beetje apart, maar kwamen 's ochtends gelukkig heel aan in Jogja. Meteen weer dat heerlijke chaotische Aziatische gevoel te pakken, dit blijft toch echt mijn favoriete werelddeel denk ik. Na wat donuts te hebben gescoord bij Dunkin Donuts, de taxi gepakt naar onze mini-hotelkamertjes en hebben we onze eerste onvergetelijke gebeurtenis gehad: Danny vroeg iets aan de chauffeur en toen die niet reageerde nogmaals, waarop de chauffeur ineens naar hem omdraaide tot 1 cm voor zijn gezicht en keihard HÈ?! zei. Haha! Eerst een paar uur geslapen voordat we aan ons gezamenlijke avontuur gingen beginnen!

De Malioboro street is het centrum van Jogjakarta met allemaal leuke kraampjes en veel goedkoper dan in Bali (weten we achteraf pas haha). Daar hebben we de eerste dag rondgelopen. We hoorden toen ook dat de eilanden waar we heen waren gesloten waren, dus dat feest ging niet door. Hierdoor hadden we wel meer rust en tijd voor andere dingen, dus soms is onmacht nog niet eens zo heel vervelend!

In Jogja zijn we naar de Prambanan tempel geweest, waar we 20x zoveel betaalden als lokale mensen en een rondleiding kregen van studenten. Mooie tempels & beelden, wel veel verwoest, en helaas voor de gidsen had Danny iets te veel verstand van het geloof en alle verhalen over de goden haha. We hebben een half uur in een tempeltje geschuild vanwege de enorme regenbuien. Uiteindelijk maar schoenen uitgetrokken en ons eraan overgegeven. De grootste stunt kwam toen we uiteindelijk paraplu's 'kochten' (een te hoge prijs voor halfkapotte dingen) na al helemaal doorweekt te zijn en een hapje gingen eten met de gidsen. Was allemaal heel gezellig, totdat we afscheid namen en ze de paraplu's terug wilden zodat ze die aan de 'verkoopsters' konden geven, want we hadden ze alleen maar gehuurd.. Goeie grap.

Ook hebben we de Borobudur tempel bezocht, waar we 's ochtends vroeg heengingen ivm de zonsopkomst. Uiteraard weer wat aasgieren weg moeten sturen die ons extra wilden laten betalen voor een beter uitzicht en blabla. Het was een enorm tempelcomplex met overal buddha-beelden, verschillende levels en bovenop een stuppa. Het was bewolkt, dus niet veel van de zonsopkomst gezien maar toch was het heel bijzonder. Helaas wel veel kapotte buddha's door extreme moslims vroeger, erg zonde. Op een gegeven moment waren Thom en ik alvast naar beneden gegaan en op een bankje wilden we ons broodje op eten. We wisten niet waar Laura en Danny waren maar die zouden ons hier vast wel vinden. Waren net rustig van ons broodje aan het genieten toen de man naast ons (+kinderen) tegen ons begon te praten. Bleek een leraar Engels te zijn en vonden ons allemaal erg interessant. Had er geen zin in maar uiteindelijk toch maar beleefd terug gepraat. En toen was het hek van de dam haha. Een dappere jongen vroeg of ie met ons op de foto mocht en steeds meer kinderen pakten hun telefoontje tevoorschijn en begonnen foto's te maken. Daarna een meisje. Daarna een lerares. Dus toen wilde ik er zelf ook 1 en stelde een groepsfoto voor. De kinderen wisten niet hoe snel ze bij ons moesten zijn en vochten haast wie er tegen ons aan mochten zitten. Het was echt hilarisch. Maar het grappigste was nog wel dat Laura (met camera) en Danny (met verrekijker) vanaf de tempel alles hadden gezien en precies konden vertellen wat wij zeiden en deden. Prachtig!

Terug in Jogja (nadat we ergens in de middle of nowhere waren gestrand omdat we dachten dat we afgezet werden, een andere bus gepakt en een uur later er pas waren) besloten we 's middags een taxi te pakken naar Malang. De trein was even duur en dan zou je 's nachts rijden, dus niks van de omgeving zien én weer een gebroken nacht. Achteraf duurde de taxi ook wel erg lang.. Chauffeur sprak geen Engels, altijd handig.

In Malang bij Toko Oen saucijzenbroodjes (lekker!) en kroketten (niet lekker) op en naar de vogeltjesmarkt geweest. Precies zoals je zou denken: overal kooitjes met vogeltjes. Maar ook met aapjes, poesjes en hondjes. Diezelfde nacht vertrokken we op trip naar de Bromo- en Ijen vulkaan. Halverwege stapte er een vrouw in, die de rest van de trip geen woord heeft gezegd, behalve tegen de rest dat ze de gids was. Ik werd gek van dat mens, ze zei niets en volgde me overal op de voet (ik liep steeds achteraan omdat ik me niet goed voelde). Heb haar zelfs een keer getest door steeds te stoppen, stap terug, stap vooruit, het was vreselijk irritant.
Zodra we aan kwamen bij de Bromo-vulkaan kwamen er mannen op paarden aanracen, die een ons een paard probeerden te laten huren. Het was echt een hike van niks vergeleken met andere hikes die we gedaan hebben, dus nee bedankt. Boven kon je af en toe in de krater kijken als de wind de goede kant op stond. Ik kon alleen echt niet tegen die zwavellucht, dus toen ik bijna 2x stikte in mn hoest ben ik maar naar beneden gegaan. In het hostel even in de regen in de jacuzzi gezeten en daarna paar uurtjes geslapen, tot de wekker weer om 1u ging.

De Ijen-vulkaan de volgende dag bleek nog erger te zijn. Ik was ziek, dus dat maakte die hike ook niet al te leuk. Toen we naar beneden moesten om bij het zwavelgebied te komen, raakte ik iedereen kwijt. Ik was te langzaam en iedereen was al beneden, toen er een enorme zwavelwolk mijn kant op kwam en ik in de val zat. Wist niet hoe snel ik terug naar boven moest en raakte half in paniek toen ik geen hand voor ogen zag, bij de afgrond stond en half stikte. Gelukkig trok de wolk na een paar minuten weer weg en ben ik snel naar de rest beneden gegaan. Daar waren veel lokale mannen bezig met zwavel hakken en naar boven brengen. Ze sjouwen gewoon 75 kilo per keer mee naar boven, het is niet normaal. Laura gaf een van die mannen haar regenponcho, waar hij zielsgelukkig mee was. Zoiets kleins voor ons, zou je het liefst volgend jaar terugkomen met 100 poncho's.

Hierna namen we met de andere meiden uit de bus de ferry terug naar Bali en vanuit daar een minivan naar Lovina. Daar heb ik klokje rond geslapen (en voelde ik me beter) terwijl Laura, Danny en Thom hapje hebben gegeten op het strand, vrienden maakten met een armbanden-verkoopster en een dolfijnentrip boekten voor de volgende morgen. Om 6u stapten we in het bootje, achter elkaar zitten met rugzakken om. Was heel bijzonder om zoveel dolfijnen dichtbij te zien springen. Vantevoren wist ik alleen niet hoe crue dit hele gebeuren is: zodra er een dolfijn te zien is, stormden alle boten eropaf en sloten ze soms zelfs in. Het begon vrij snel te regenen, echt te gieten en gingen gelukkig terug naar het eiland nadat we een andere kapotte boot mee op sleeptouw hadden genomen. Vroeg de kapitein ons zelfs nog of we wilden gaan snorkelen, het was levensgevaarlijk op zee, het stormde bijna, mafkees.

Laura en Danny huurden een scootertje, maar Thom en ik durfden dat niet aan omdat we het allebei nog nooit gedaan hadden. Wij besloten eerst een hapje te eten en gelukkig was het verkoop-vrouwtje dat we wegstuurden heel volhardend, want ze bleek hele mooie traditionele sarongs te verkopen. Thom koos een blauw-witte met Balinese print en ik een roze met gouden. Onze taak was om een taxi naar Ubud te regelen voor morgen, en daarna nog wat rondgelopen. Zagen zoveel mooie en goedkope souvenirs hier, niet normaal! Helaas is post best duur en onhandig dus met elkaar afgesproken dat we over twee jaar teruggaan met 2 grote koffers en mooie beelden gaan kopen haha.

Raakten ook aan de praat met een Indonesisch vrouwtje die vertelde over een Nederlandse vrouw die bij een lokale school hier werkt. Haar ontmoet en afgesproken om 2 dagen later in Ubud langs te gaan bij de school/instelling Sjaki-Tari-Us. Toen we in Ubud aankwamen eerst mooie bungalows geboekt met zwembad en aan de hoofdstraat en alvast het sushi restaurant (heaven!) uitgeprobeerd. Bij de school kregen we een rondleiding van een Nederlandse stagiaire die toevallig ook in Breda woont en dezelfde opleiding doet, toevallig! Mooi initiatief voor kinderen met een lager IQ die er anders overal buiten zouden vallen, maar nu een goede dagbesteding hebben, leuk om te zien!

In Ubud echt een paar dagen genoten. Scooterles gehad van Danny en daarna met z'n vieren naar de Buddha-to-Buddha fabriek gereden (tof om te zien!). Ook naar Monkey Forest geweest, waar iedereen leuke herinneringen aan over heeft gehouden. Danny deed de aftrap en kreeg 2 ruziënde apen aan z'n lijf, Laura een paar scratch-marks in haar nek van een dikke grote aap, Thom 2 chillende apen op z'n schouders/pet en mijn aap deed steeds mijn haar in zijn mond om de banaan eraf te trekken. Net voordat we de scooters terug moesten brengen reed ik nog in m'n eentje een rondje om te oefenen en om stiekem de I LOVE BALI shirts te kopen als cadeautje en aandenken voor Laura & Danny :)

Nog 5 dagen volop genoten op Gili Trawangan. Echt genieten. Fietsend het eiland rond, snorkelen en zwemmen met zeeschildpadden, lekker uit eten, chillen op het strand, schommelen in de zee, duiken, zonnen etc.

Deze mooie reis sloten we samen af in Kuta. Een heerlijk toeristen stadje aan het strand. Toen we aankwamen was er toevallig net een ceremonie bezig. Iedereen liep in witte kleding en op het strand was een ceremonie-optocht terwijl de zon onderging, prachtig! Laura en ik kochten allebei cactus-kleurige All Stars, super tof. Laatste dag op het strand wilden Laura en Danny nog wat souvenirs (en ik armbandjes) dus uiteindelijk zaten er 5 mensen om ons heen met armbandjes, sarongs, pijl en boog etc. Gezellig & goed geslaagd! Helaas ook afscheid moeten nemen. Ivm de optocht voor Silent Day moesten ze al vroeg naar het vliegveld omdat anders alle wegen afgesloten zouden zijn. Bij ons hotel nog een drankje gedaan en na het knuffelen de taxi uit staan zwaaien tot ie de hoek om ging. Dank jullie wel voor de leuke tijd L&D! :) Ben alleen wel een beetje klaar met afscheid nemen, voelden ons weer zo leeg en alleen toen ze weg waren. Met Silent Day mocht niemand het hotel/huis uit, dus verplicht een dagje rust, met een mooi zwembad is dat geen probleem :)

Heb echt een hele gave tijd gehad in Indonesië, wat een prachtig land! Hier kom ik zeker nog een keer terug!